Sabtu, 10 Januari 2015

Cerkak lan Analisise




Tresna Lamis
dening: Sri Anni Lestari

            Aku nyawang fotomu kang ana ing njero hapeku. Rada suwe olehku nyawang, ora krasa yen eluhku brebes mili ana pipi. Dakusap eluhku gawa tangan iki. Nanging, ati iki ora bisa ngapusi, sajroning ati kepingin ketemu lan ngetokake uneg-uneg marang sliramu. Nanging kudu kepiye maneh. Kuwi uwis ora bisa kelakon maneh.
            Telung wulan kepungkur sliramu wis dadi duweke wong liya. Wahyu, ya Wahyu sing saiki dadi sisihanmu. Kenya ayu kang tau dadi ponakanmu. Nanging, saiki Kenya mau wis dadi sisihanmu. Wahyu, randha ayu kang gawe edanmu.
            Mas kun, kuwi undanganku marang sliramu. Undangan khas marang priya sing dak tresnani. Dheweke dadi pepujaning atiku. Embuh nganti kapan rasa iki bisa uwal saka atiku. Rasa kang saya dina ora saya suda, nanging malah sansaya ngrembaka. Aneh, pancene aneh banget kanggoku.
            Sejatine aku uwis duwe kanca dolan wektu iku. Wis  suwe anggonku pepacangan karo mas Aji. Priya lancir kang pakulitane putih mulus, rada kuru tinimbang mas Kun. Aku lan mas Aji padha tresnane, aku lan dheweke uga uwis sesrawungan kanthi suwe. Luwih dhisik sesrawunganku karo mas Aji tinimbang karo mas Kun. Embuh saka ngendi aku kok bisa kecanthol karo mas Kun. Aku ora ngerti.
            Wiwitane nalika aku kenal karo Mas Kun, aku nginep ana omahe kancaku SMP. Nalika kuwi aku isih lungguh ana kursi SMP akhir, wayah-wayahe lulusan. Santi, kuwi kanca raketku nalika SMP. Ana ngendi-ngendi mesthi bareng karo aku. Ana aku mesthi ana Santi, saengga Santi kuwi uwis dak anggep kaya sadulurku dhewe. Dina kuwi, aku dolan ana omahe Santi, amarga wancine mulih malah udan deres banget, banjur aku dikon nginep ana omahe. Wayah wengi, watara jam wolunan hapeku ngedrop. Batune entek, aku uga lali ora gawa chargere. Ngepasi kuwi kancaku  ora duwe charger kang padha karo hapeku. Biasa hape merek  china kang wis lawas, jarang wong sing duwe chargere. Nalika kuwi hapeku wis mati, ngedrop banget wis ora bisa dienggo maneh. Banjur, aku diterne ana omah mburine kancaku saperlu arep nyileh charger. Ana ngomah kono, aku lan kancaku disambut sing duwe omah kanthi ulat kang grapyak lan sumanak. Saengga ndadekake senenge atiku.
            Ora dinuga sadurunge, aku ditepungake karo adhine kancaku ponakan. Priya gagah lan rada cempluk, praupane ireng manis lan eseme gawe bungahe saben wong kang nyawang dheweke. Jenenge mas Kun. Embuh, jeneng dawane sapa aku ora reti, mung mas Kun undangane.
“kenalan kene sik ta An, mosok ora kenalan.” Ajakane Santi.
 “Ani..” aku miwiti. Tanganku dakelungake.
“Kun..” jawabe dheweke nyambi salaman karo aku.
“wong ngendi mba?” takone dhisiki.
“wong Sumurgede.” Jawabku cekak.
“aku tau duwe kanca wong Tungu lan wong Wanu Tunggal. Dhak ya cedhak mba karo gonmu?” takone maneh.
“cedhak, watara rong kilonan awit saka desaku. Malah desa Wanu Tunggal lan Tungu kuwi sakbare desaku, dadi yen rana malah ngliwati desaku. Yen rana, mampir gonku..” pangajakku.
“iya mba, kapan-kapan wae.” Jawabe.
            Aku tetepungan, banjur aku gegojegan karo kancaku lan mas Kun. Suwe anggonku gegojegan, nganti ora krasa yen wis jam setengah sepuluhan luwih. Banjur aku mulih ana ngomahe kancaku lan langsung wae mapan turu. Amerga uwis wengi.
***
            Esuk umun-umun aku lan kancaku wis tangi, banjur aku lan kancaku resik-resik, adus, mangan terus tata-tata saperlu arep ngeterake aku mulih.
Jam sewelasan aku uwis tekan omah. Kancaku isih dolan ning omahku. Sorene, aku ngeterake kancaku tumeka ing prapatan pasar Truko. Lumayan adoh, sekitar limang kilo meteran. Nanging, kanggoku kuwi cedhak, amarga aku uwis kulina ngliwati dalan mau saben dina. Banjur aku mulih maneh ana ngomah.
            Seminggu sabubare saka kuwi, aku ditelepon karo mas Kun, ngobrolake maneka warna lan gegojegan barang. Suwe-suwe aku saya cedhak karo mas Kun, nganti lali yen sejatine aku iki uwis duwe pacangan.
            Wektu kuwi pancene hubunganku karo mas Aji rada renggang, amarga dheweke asring lembur lan mulih wengi. Nganti babar pisan aku ora diurusi. Biasa yen kerjo proyek, yen proyeke rame mesthi diburu-buru, yen proyeke sepi yo sepi rejekine. Dadi ora tentu kerjane. Aku asring takon karo mas Aji, apa ora ana kerja liyane sing rada apik maneh. Nanging wangsulane mung yen kerjo proyek kuwi santai, kerjane sapenake dhewe, lan ora nanggung resiko apa-apa. Bubar gawe langsung tiggal golek liyane. Aku mung manthuk wae. Kuwi uwis dadi pilihane. Njur  apa ya aku kudu ngekang wonge? Kuwi dudu adatku.
            Suwe-suwe aku karo mas Kun saya raket sesambungane. Ora reti awit kapan rasa tresna iki teka. Ana ati mung mas Kun sing daktresna. Nanging, aku uga tetep sesambungan karo mas Aji. Embuh aku iki. Tresna kok karo rong priya sekaligus, apa ya tumon?
***
            Nalika aku kelas telu SMA, aku karo mas Kun saya renggang. Ora kaya dhisik maneh sing meh wae saben malam minggu telepon. Saiki wis beda. Embuh apa sebabe aku ora reti. Nanging, sesambunganku karo mas Aji saya raket. Mas Aji uwis saya ngerti aku, asring ana wektu kanggo aku, lan uga uwis ana rencana arep mlangkah saya adoh. Aku dadi lali karo mas Kun. Nanging, nalika akhir SMA, mas Kun kerep telepon maneh, malah saya raket maneh. Mas Kun ngomong yen dheweke arep tenanan karo aku. Aku meneng, aku mung bisa manut karo wong tuaku. Embuh wong tuaku arep milih sapa? Aku ora reti. Aku mung mekas, yen nyatane padha tresna tenan karo aku, enggala nembung karo wong tuaku. Dheweke nyaguhi.
            Nanging, bareng mas Kun krungu yen aku arep sekolah maneh, dheweke banjur ngilang maneh. Ora ana kabar maneh. Aku yo mung biasa wae, amerga aku kepingin sekolah maneh. Wis dadi niatku yen aku kepingin golek ilmu kang luwih  jero maneh. Supaya bisa mikul dhuwur mendhem jero asmane wong tuaku, kaya janjiku karo guru ngajiku biyen.
            Sesambunganku karo mas Aji uga lancar. Nanging wong tuaku ora seneng marang mas Aji. Embuh apa sebabe aku ora reti.  Sesrawunganku karo mas Aji dakrenggangne, amarga wong tuaku ora setuju. Malah wong tuaku banget olehe ngedohne aku marang mas Aji. kaya-kaya sesambunganku dipedhot  thel marang wong tuaku. aku manut. Aku uwis ucul karo mas Aji.  Aku uga uwis kadhung nyaguhi mas Kun yen aku gelem dadi sisihane lan uga wong tuaku luwih setuju yen aku karo mas Kun.
            Bengi kuwi hapeku muni. Hp lawas sing dadi kanca raketku sasuwe iki. Hape dakdeleng, ana tulisane mas Kun. Atiku bungah banget. Wis suwe ora ana kabare, ee malah bengi iki dheweke telepon,  age-age wae dak angkat telpone.
“hallo, assalamu’alaikum. Wis turu durung dek?” takone.
“wa’alaikum salam. durung mas, lha piye?” jawabku.
“ora, pengen telpon wae. Kepiye kabarmu? Bapak rak ya sehat ta?”
“apik mas, Alhamdulillah bapak uga sehat.” jawabku
“ana kampung apa Semarang?”.
 “semarang mas. Lha sampeyan ana ngendi saiki?” pitakonku genten.
 “ana kampong dek. Lagi mau esuk tekan ngomah.” Jawabe.
“oh.., oleh-olehe lho mas..” guyonku.
  “ya rene, dolan rene.” Wangsulane.
“ya sok yen wis liburan ta mas. Aku tak dolan. Wis kapingin dolan-dolan rana ee mas.” Jawabku.
“Ya dolan rene ta dhik, mengko mlaku-mlaku karo aku.” Pangajake.
“ya suk to mas yen liburan. Arep mbok jak mlaku-mlaku nyang ngendi? Neg Kedung ombo ya mas?” guyonku.
“iya., mulane rek mulih.”
”ok.., liburan semester mas. O ya ana perlu apa mas, kok bengi-bengi telpon re mas.?” Pitakonku.
“dhek, sepurane  ya, aku uwis blenjani janji. Aku uwis nglarani atimu lan wong tuamu. Sepurane wae kang akeh kanggo aku. Dhek, aku sok setu wage tanggal 4 Oktober ameh nikah karo Wahyu. Aja nesu ya…..”
            Durung nganti rampung olehe ngomong, hapeku dakculake. Aku kaget, adhem panas rasane. Kaya-kaya ana bledheg ing wayah awan. Wis ora kelingan apa-apa. Awakku lemes, memes kaya diperes. Daya iki kaya uwis ilang. Ati iki uwis ora karuwan, kudu piye aku? Donya iki kaya-kaya wis ora ana apa-apane. Wong sing dak tresnani, dak puji-puji among blenjani janji. Janji kang wis diucapake marang aku lan marang wong tuwaku. Janji yen bakal nunggu, ngenteni sajroning aku metu saka sekolah iki. Nanging kuwi amung lamis. Mung janji-janji kang ambu-ambu manis. Dhuh Gusti, kuwatna atiku. Muga-muga ati iki bisa nerima, bisa legawa ngadhepi pacobaning urip iki. Aku yakin, Allah ora turu. Allah mirsani sakabehaning makhluke. Aku ya yakin yen aku mesthi bakal oleh priya kang luwih tresna marang aku lan wong tuaku. Lan muga-muga wong sing daktresna tansah urip bagya mulya sarta dadi keluarga kang sakinah, mawaddah, lan warahmah.*









Hasil Analisis:

No.
BENTUK
MAKNA
Contoh Kalimat
1.
Pa-L
(Nomina de Verba)
 Pelaku
Dheweke dadi pepujaning atiku.
2.
Pi-L
(Nomina de verbal)
Benda Abstrak
”ok.., liburan semester mas. O ya ana perlu apa mas, kok bengi-bengi telpon re mas.?” Pitakonku.
3.
DP-an
(Nomina de Verbal)
Hasil
Sesambunganku karo mas Aji uga lancar.
4.
Dwi Purwa
(Nomina de Adjektival)
Sebab
Wiwitane nalika aku kenal karo Mas Kun.
5.
DP-an
(Nomina de Adjektival)
Sebab
Aku tetepungan, banjur aku gegojegan karo kancaku lan mas Kun.
6.
Pra-L-an
(Nomina de Numeralia)
Tempat
Sorene, aku ngeterake kancaku tumeka ing prapatan pasar Truko.
7.
L-an
(Nomina de Numeralia)
 Satuan
watara jam wolunan hapeku ngedrop.
8.
L-an
(Nomina de Numeralia)
Satuan
Jam sewelasan aku uwis tekan omah.
9.
L-an
(Nomina de Numeralia)
Satuan
Lumayan adoh, sekitar limang kilo meteran.
10.
L-an
(Nomina de Numeralia)
Satuan
cedhak, watara rong kilonan awit saka desaku.
11.
Tak/Dak-L
(Verba de Nominal)

Dakusap eluhku gawa tangan iki.
12.
-in-L
(Verba de Nominal)

rada kuru tinimbang mas Kun.
13.
N-L
(Verba de nominal)

eseme gawe bungahe saben wong kang nyawang dheweke.
14.
N-L
(Verba de Nominal)

aku diterne ana omah mburine kancaku saperlu arep nyileh charger.
15.
-um-L
(Adjektiva de Verbal)
Bersifat Seperti
kancaku disambut sing duwe omah kanthi ulat kang grapyak lan sumanak.
16.
N-L
(Verba de Nomina)

jawabe dheweke nyambi salaman karo aku.
17.
N-L
(Verba de Nomina)

enggala nembung karo wong tuaku.
18.
N-L-i
(Verba de Adjektival)

Aku uwis nglarani atimu.
19.
Tak-L-ake
(Verba de Adjektival)

Durung nganti rampung olehe ngomong, hapeku dakculake.
20.
di-L-ake
(Verba de Pronominal)

Janji kang wis diucapake marang aku.
21.
Pa-L-ing
(Nomina de Verba)
Benda Abstrak
Muga-muga ati iki bisa nerima, bisa legawa ngadhepi pacobaning urip iki.
22.
Ka-L-an
(Verba de Adjektival)

Wis ora kelingan apa-apa.
23.
di-L
(Verba de Adjektival)

Awakku lemes, memes kaya diperes.
24.
N-L-ne
(Verba de Adverbial)

Malah wong tuaku banget olehe ngedohne aku marang mas Aji.
25.
Dak/tak-L-ne
(Verba de Adjektival)

Sesrawunganku karo mas Aji dakrenggangne,

Tidak ada komentar:

Posting Komentar